Opis dojścia

Do jaskini najlepiej dojść od przystanku autobusowego Szklary I znajdującego się koło wywierzyska. Od przystanku kierujemy się w dół. Po pokonaniu kilkuset metrów po lewej stronie widać kamieniołom z osuwiskiem, naprzeciwko którego znajduje się wylot bocznej dolinki. Kierujemy się do niej poprzez mostek . Po ok. 200 metrach skręcamy w lewo na zalesione zbocze, którym dochodzimy na grzbiet wzgórza. Otwór jaskini to pionowa studnia w ziemi, usytuowana nad grzędą skalną opadającą do doliny Szklarki.

Opis jaskini

Jaskinia powstała na pionowym pęknięciu. Kolejne poziomy próżni i półki powstały w wyniku zaklinowania się w szczelinach spadających głazów. Za ciasnym otworem znajduje się niewielkie rozszerzenie, skąd szczelina opada 23 metry w dół. Dalej szczelina zawęża się coraz bardziej tworząc liczne zaciski o szerokości miejscami poniżej 30 cm. Dno studni zamyka poziomy korytarz. 
W kierunku północno-wschodnim dno opada dalej, ale niewielka szerokość szczeliny uniemożliwia dalszą penetrację. 
W kierunku południowo-zachodnim szczelina poprzez zaciski (ZIII i pionowy ZI) doprowadza od kolejnej studni, tym razem 12-metrowej. Powstała ona na 60-70 centymetrowej szczelinie i doprowadza do dna jaskini. Nad studnią znajduje się rozgałęziony komin kończący się ok. 5 m poniżej powierzchni.

Jaskinia posiada uboga szatę naciekową występującą w niższych jej partiach (polewy i niewielkie stalaktyty). Szczególnie ciekawą formą jest Kropielnica w Szerokiej Salce. Dno wyściela rumosz skalny.

Historia eksploracji

Jaskinia została odkryta przez A. Górnego i J. Małotę w styczniu 1970 roku. Najniższe partie zostały odkryte przez W. Wilka 16 września 1973 roku. 10 lutego 1996 A. Przeniosło, J. Kućmierz i J. Nowak wspinają się odkrywając najnowsze partie jaskini.

Bibliografia

Oficjalna Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego przy KTJ PZA - Epimenides

Jurajski informator turystyczny IT-Jura