Opis dojścia

Jaskinia znajduje się w Górze Śmigówki, położonej między Kolonią Śmigówki a Morskiem. Można tu się dostać od strony Skarżyc, początkowo drogą prowadzącą do Włodowic (ul. Turystyczna), za jej odbiciem w prawo dalej na wprost aż do końcowej części Kolonii Śmigówki. Stąd przez ugorowane pola należy przejść około pół kilometra w kierunku łagodnego, częściowo zalesionego wzgórza. Od jego wierzchołka (który jest porośnięty murawami kserotermicznymi) jest tylko 10 metrów w kierunku północnym do charakterystycznego leja.

Opis jaskini

Lej, o średnicy około 6 metrów, jest podcięty pionowymi ściankami wysokości 2,5-3m. Od strony północno-wschodniej można zejść klasycznie na dno zapadliska, które tu tworzy przestronną, otwartą od góry salkę. Spąg jest złożony z różnej wielkości bloków wapiennych oraz z napłyniętej od góry próchnicy. Ścianki są porosłe bujnym dywanem mszaków, głównie mchów.
W prawo od zejścia do leja odchodzi stosunkowo obszerny korytarzyk, mający dwie boczne odnogi, jedna z 2,5-metrowym kominkiem. W stropie bliższej odnogi są liczne kotły wirowe. Namulisko tego korytarzyka jest utworzone przez krasową glinkę, typu terra rossa. Po przeciwnej stronie salki w leju, nisko u podstawy ścianki znajduje się ciasne wejście do rury krasowej – prostego, ślepo zakończonego korytarzyka o długości 6 m. Zaraz na początku rury odbija w prawo korytarz ze Ślimakiem, także bardzo ciasny. Partie te są niebezpieczne ze względu na ciasnoty oraz ryzyko przysypania. Obok wejścia do rury jest mała salka z charakterystycznym kominkiem, wyprowadzającym w ściance leja.
W całej jaskini nie zaobserwowano szaty naciekowej. Namulisko jest zróżnicowane, w strefie leja zbudowane z próchnicy i rumoszu wapiennego, w partiach dalszych także z czerwonej glinki. Mikroklimat w głębi jest ustabilizowany, typowo jaskiniowy.

Historia eksploracji

Jaskinia nie była dotąd opisywana w literaturze. Jedynie w 2000 r. wzmiankowana była przy opisie prac eksploracyjnych KKS na Jurze. Była ona przedmiotem prac eksploatacyjnych szpatowców, którzy w dużym stopniu zniszczyli początkowe partie groty. Po wyczerpaniu zasobów kalcytu obiekt został przysypany niepotrzebnym urobkiem. W latach 1993/94 eksplorację speleologiczną podjął Z. Rysiecki z KKS. Prace te kontynuowano na szeroką skalę w 1995 r. siłami międzyklubowej ekipy (KKS, TKTJ, Gliwice), pod kierunkiem K. Piekarczyka. Wśród okolicznych mieszkańców jaskinia jest kojarzona jako tzw. „Jaskinia Krecia Nora”.

Bibliografia

Państwowy Instytut Geologiczny - Portal "Jaskinie Polski"